KOREKCJA STARCZOWZROCZNOŚCI

Starczowzroczność, czyli prezbiopia, w większym lub mniejszym stopniu, dotyka prawie każdą osobę po 40. roku życia. Jest to naturalny proces wynikający ze starzenia się organizmu, którego efektem są problemy z wyraźnym widzeniem rzeczy z bliska. Proces ten jest nieodwracalny, jednak dzięki osiągnięciom współczesnej medycyny,  skutki prezbiopii można z powodzeniem łagodzić lub korygować. Prezbiopia nie jest wadą wzroku i nie można mylić jej z nadwzrocznością, choć objawy w odczuciu pacjentów mogą wydawać się podobne. 

Co to jest starczowzroczność?

Termin prezbiopia pochodzi od greckich słów presbus (stary człowiek) i ops (oko). Pierwsze objawy starczowzroczności występują już w okolicach 40. roku życia i trwają aż do 60. – 70. roku życia, kiedy oko całkowicie traci zdolność akomodacji. Prezbiopia dotyka praktycznie wszystkich, niezależnie czy posiadają wady wzroku – krótkowzroczność, dalekowzroczność lub astygmatyzm. 

Starczowzroczność to naturalny proces polegający na stopniowej utracie ostrości widzenia przedmiotów znajdujących się blisko. Wraz ze starzeniem się całego organizmu, osłabieniu ulegają także mięśnie odpowiadające za akomodację oka. Równocześnie zmniejsza się elastyczność soczewki, przez co nie może się ona odkształcać we właściwy sposób i zapewnić ostrości widzenia. 

Na czym polega akomodacja oka

Akomodacja (nastawność oka) to zdolność dostosowania się oka do oglądania przedmiotów znajdujących się w różnych odległościach. Akomodacja możliwa jest dzięki zmianie kształtu soczewki oka, co skutkuje zmianą jej ogniskowej i w efekcie prawidłowego wyostrzania obrazów na siatkówce. 

Elastyczna soczewka zmienia kształt za sprawą wewnątrzgałkowych mięśni rzęskowych, które kurczą się i rozluźniają. Skurcz mięśnia powoduje uwypuklenie soczewki (ostre widzenie bliży), a rozluźnienie jej spłaszczenie (ostre widzenie dali). 

Objawy starczowzroczności

Na skutek osłabienia mięśni rzęskowych i zesztywnieniu soczewki, u osób z prezbiopią utrudniony jest skurcz mięśni i uwypuklenie soczewki, a przez to wyraźne widzenie przedmiotów z małej odległości – w tym czytanie. Dlatego starczowzroczność nazywana jest często “chorobą krótkich rąk” lub “zespołem za krótkiej ręki” ponieważ odsunięcie tekstu pozwala widzieć nieco lepiej.

Problem z czytaniem (książek, prasy, etykiet, ale także tekstów na ekranie smartfona) to podstawowy objaw starczowzroczności, który budzi niepokój pacjentów. Czytanie drobnego tekstu wymaga wzmożonego skupienia i wysiłku dla oczu, w związku z czym może wywoływać bóle głowy i uczucie zmęczenia. Dolegliwości te będą się pogłębiać jeśli nie zostanie zastosowana korekcja presbiopii.  

Jak leczyć starczowzroczność

Nie ma sposobu, aby zatrzymać lub odwrócić zmiany wywołujące starczowzroczność.  Jednak prezbiopię można skorygować. Aktualnie do leczenia prezbiopii stosowane są dwie metody: laserowa korekcja wzroku (w tym metodą PresbyMAX®) oraz refrakcyjna wymiana soczewki.

Metody leczenia starczowzroczności

Laserowa korekcja starczowzroczności

Jeszcze kilka lat temu w celu osiągnięcia pełnego rezultatu w widzeniu dali i bliży stosowano monowizję, która polegała na pozostawieniu na jednym oku niewielkiego „minusa” co miało pomóc w percepcji obiektów widzianych z bliska. Metoda ta jednak ograniczała widzenie pośrednie oraz powodowała zaburzenie widzenia przestrzennego.

Korekcja starczowzroczności metodą PresbyMAX®

PresbyMAX® to innowacyjna metoda korekcji prezbiopii przeznaczona dla osób po 40. roku życia. Pozwala na takie wymodelowanie rogówki, aby umożliwić dobre widzenie z bliska i z daleka bez konieczności używania okularów.

Korekcja metodą PresbyMAX®  – cena zabiegu

Wszystkie badania do laserowej korekcji wzroku są ważne 6 miesięcy. Pierwsze dwie kontrole po zabiegu laserowej korekcji wzroku są wliczone w cenę zabiegu. Szczegółowe informacje oraz aktualne ceny znajdują się na stronie Cennik.

Refrakcyjna wymiana soczewki (RLE)

Dla pacjentów, którzy z różnych powodów nie mogą poddać się laserowej korekcji starczowzroczności, istnieje możliwość wykonania refrakcyjnej wymiany soczewki. Zabieg ten polega na korekcji wad oka (najczęściej wrodzonych), takich jak zbyt płaska rogówka lub zbyt cienka rogówka. Pacjentom zostaje usunięta naturalna soczewka, która zostaje zastąpiona sztuczną soczewką wieloogniskową. 

Okulary do czytania – czy warto?

Najprostszą i najpopularniejszą metodą poprawy widzenia z bliska jest zastosowanie tzw. okularów do czytania, które można nabyć w aptece lub drogerii. Niestety nie jest to najlepsze rozwiązanie i po okulary do czytania najlepiej udać się do optometrysty, który dobierze właściwe szkła. 

Warto również pamiętać, że okulary do czytania trzeba wymieniać wiele razy, nie tylko ze względu na pogłębiające się problemy z ostrością widzenia, ale także z uwagi na uszkodzenia mechaniczne oprawek lub zarysowania szkieł. Jeżeli osoba nosząca okulary dodatkowo cierpi na wadę słuchu i jest zmuszona do korzystania z aparatu słuchowego, to okulary mogą kolidować z noszeniem tego urządzenia.