Sposoby na nadwzroczność – okulary, soczewki kontaktowe, laserowa korekcja wzroku

Nadwzroczność – nazywana także dalekowzrocznością – to refrakcyjna wada wzroku, której przeciwieństwem jest równie popularna krótkowzroczność. Utrudnia codzienne funkcjonowanie, obniża komfort widzenia i może być przyczyną kolejnych problemów z narządem wzroku. Na czym polega dalekowzroczność i jak ją skorygować? O tym piszemy w artykule.

Co to jest nadwzroczność?

Nadwzroczność jest jedną z dwóch najpopularniejszych wad wzroku u ludzi. Jest przyczyną niewyraźnego widzenia z bliska, a czasami również z daleka. 

Jej początkowe objawy bardzo łatwo przeoczyć. Z czasem zaczynamy widzieć coraz słabiej, jednak następuje to na tyle powoli i stopniowo, że nawet dorosłym ciężko jest to zauważyć. Sygnałem, że być może rozwija się nadwzroczność, jest potrzeba ciągłego mrużenia oczu, żeby dobrze widzieć. Może także występować ogólny dyskomfort w widzeniu, trudności w czytaniu i pisaniu, bóle głowy i oczu. 

Ponieważ nadwzroczność powoduje wzrost napięcia w gałce ocznej, jest także czynnikiem sprzyjającym rozwojowi jaskry. Skorygowanie wzroku za pomocą okularów czy soczewek nie obniża ryzyka zachorowania.

Nadwzroczność w różnych grupach wiekowych

Nadwzroczność czasem występuje u dzieci jako przejściowy stan fizjologiczny w momencie, w którym narząd wzroku jeszcze się rozwija. Kontrolować to powinien specjalista, a jeśli objawy nie ustąpią, konieczna będzie korekcja wzroku. 

U osób dorosłych i nastolatków przyczynami nadwzroczności są nieprawidłowości w budowie gałki ocznej czy rogówki. Istnieje także rodzaj nadwzroczności starczej, który pojawia się wraz z wiekiem. Według aktualnych danych do około 80 roku życia zmniejsza się sprawność oka, a wada wzroku obniża się wówczas o 2,5 dioptrii. Wtedy – w przypadku wcześniejszego występowania nadwzroczności – wada się pogarsza. Jeśli jednak senior wcześniej był krótkowidzem o wadzie na poziomie -2,5, może liczyć na naturalną korekcję wzroku. Nadwzroczności nie należy jednak mylić ze starczowzrocznością.

Metody korekcji nadwzroczności, czyli jak poprawić ostrość widzenia?

W zakresie metod korekcyjnych nadwzroczności, dostępne są trzy możliwości – noszenie okularów, soczewek lub korekcja laserowa. Zaczniemy od tej ostatniej, ponieważ to jedyna metoda, która usuwa wadę, a jednocześnie w niej jako klinika się specjalizujemy. 

Laserowa korekcja wzroku

Laserowa korekcja wzroku umożliwia usunięcie wady wzroku i powrót do dobrego widzenia bez potrzeby noszenia okularów czy soczewek. Można przeprowadzać ją za pomocą różnych metod, które dobiera się w zależności od wady, stanu zdrowia i wieku pacjenta. Laserowej korekcji wzroku nie wykonuje się u osób poniżej 21. roku życia, ani u ludzi, u których wada regularnie się powiększa. O tym, czy nie ma żadnych przeciwwskazań do wykonania zabiegu, decyduje lekarz. 

Jej zaletą jest to, że można korygować nią nie tylko nadwzroczność i krótkowzroczność, ale również astygmatyzm. Zabieg jest szybki i bezbolesny oraz daje szybkie efekty. W przypadku bardzo wysokich wad wzroku można poprawić widzenie, zostawiając wadę resztkową. Takie efekt stanowi dla pacjenta ogromną różnicę.

Okulary a nadwzroczność

Osobom z nadwzrocznością przepisuje się okulary tzw. plusy. Oprócz tego, że pozwalają dobrze widzieć, redukują pogłębianie się wady wzroku. Szkła muszą być dobrane przede wszystkim do konkretnej osoby – zajmuje się tym optometrysta. Specjalista dba o to, by dobrany produkt nie tylko korygował wadę, ale był również wygodny i przyjemny w noszeniu.

Obecnie szkła do okularów produkowane są z tworzyw sztucznych, które sprawiają, że okulary są wyjątkowo lekkie i wygodne. Zauszniki i noski, jeśli te w okularach występują, można regulować i dostosowywać do swojej budowy anatomicznej. Obecnie jest możliwość zamówienia wielu specjalnych powłok, takich jak:

• Antyrefleksyjna – ograniczająca odbicia i błyski świetlne, które mogą być widoczne w okularach. Korzystają z niej najczęściej kierowcy i osoby, które dużo pracują przy komputerach.
• Hydrofobowa – powłoka, która ma za zadanie nie przyciągać cząsteczek wody. Docenia się to szczególnie, kiedy zachodzi potrzeba noszenia maseczki, uprawiania sportu w okularach, gotowania czy wchodzenia w zimie do ciepłych pomieszczeń. Wówczas okulary powinny mniej parować, a jeśli już zaparują, widzenie w nich o wiele szybciej wróci do normy.
• Oleofobowa – chroni przed tłuszczem, który może znaleźć się na okularach np. kiedy dotkniemy ich palcem. Ponadto kurz, pyłki i inne drobinki unoszące się w powietrzu często są lekko tłuste, co sprzyja ich przyklejaniu się do okularów. Ta powłoka sprawi, że tłuste drobinki nie będą rozmazywać się na powierzchni okularów, a ich usunięcie będzie łatwiejsze, ponieważ sprawia, że tłuszcz zbiera się w malutkie kropelki, które łatwo zetrzeć.
• Antyelektrostatyczna – wydłuża okres pomiędzy kolejnym czyszczeniem okularów, ponieważ nie sprzyja przyklejaniu się do nich drobinek kurzu unoszących się właściwie wszędzie.
• Anty-UV – o tym jak ważna jest ochrona oczu przed szkodliwym promieniowaniem, wie już dziś chyba każdy. Ta powłoka ochroni jej użytkownika przed promieniowaniem UV-A i UV-B.
• Blokująca światło niebieskie – polecana dla wszystkich osób, które dużo korzystają z komputera, telewizora czy smartfona. Powłoka redukuje ilość światła niebieskiego, które dociera do oczu, chroni je i pozwala zapobiegać np. bólom głowy wywołanym zbyt długim korzystaniem z komputera.
• Utwardzająca – ograniczy powstawanie rys na okularach. Sprawdzi się szczególnie w przypadku dzieci lub u osób, które chciałyby przedłużyć okres przed wymianą szkieł w okularach na nowe. 

Wielu producentów do oferowanych przez siebie oprawek dodaje lub umożliwia zakup specjalnych nakładek przeciwsłonecznych. Dzięki temu nie trzeba kupować kolejnej pary na lato. 

Okulary, obok swoich oczywistych zalet, mają również wady – ograniczają nieco pole widzenia, a niektóre osoby mogą czuć się w nich niekomfortowo.

Jakie soczewki wybrać w przypadku dalekowzroczności?

Jeśli nie chcemy nosić okularów, to należy udać się do optometrysty na wizytę mającą na celu dobór odpowiednich soczewek. Żeby wybrać odpowiednie soczewki, optometrysta musi określić ich rozmiar, a także krzywiznę oka. Na opakowaniu soczewek wada często jest oznaczona jako „SPH” lub „D”, chociaż to zależy od producenta, ponieważ można spotkać się także z innymi oznaczeniami. Rozmiar soczewek oznaczony jest jako „DIA”, natomiast krzywizna jako parametr „BC”. 

Podczas wizyty specjalista – oprócz dobrania odpowiednich soczewek – instruuje pacjenta o zaleceniach z nimi związanych, a także uczy zakładać i ściągać soczewki. Po miesiącu udajemy się na wizytę kontrolną, mającą na celu omówienie spostrzeżeń związanych z noszeniem soczewek, poziomu wygody, a także skontrolowanie, jak soczewka leży na oku. 

Wśród niewątpliwych zalet soczewek można wymienić to, że w żaden sposób nie ograniczają one pola widzenia i są bardzo wygodne. Przy ich stosowaniu właściwie nikt nie musi wiedzieć, że użytkownik ma wadę wzroku. Są także niezastąpione w zimie lub podczas uprawiania sportu, kiedy okulary mogłyby zsuwać się lub parować. Niestety nie każdy może nosić soczewki, a u osób, które borykają się z nadmierną suchością oczu, czas ich komfortowego noszenia znacząco się skraca.